Toen kaarsvlam Klankschalen meditatie voor het eerst populair werd gemaakt door de eminente numerologe en hypnotiseur Marie Wilson in het begin van de twintigste eeuw, werd het beschouwd als een nogal vreemd fenomeen, omdat niemand echt kon begrijpen hoe het werkte. Vandaag de dag wordt langzame, gecontroleerde, zachte meditatie erkend als een dynamisch hulpmiddel om met stress om te gaan, het verhoogt het zelfbewustzijn, beïnvloedt mogelijk zelfs je niveaus van intuïtie en bewustzijn, en wordt algemeen beschouwd als een krachtig hulpmiddel voor een nieuw soort spirituele zoektocht.
Wat is kaarsvlam meditatie? De letterlijke betekenis van het woord “vlam” is “licht”. Tookeana heeft een kernconcept gefragmenteerd, waarbij 7 frequenties van licht worden voorgesteld die geassocieerd worden met verschillende delen van het lichaam: Stigmata, of deZeven Zintuigen, zijn de fysieke zintuigen van zien, horen, voelen, aanraken, ruiken, proeven en VerlichteZintuigen. In kaarsvlammeditatie gebruik je deze zintuigen om hoogte, breedte en diepte te ervaren, waardoor je kunt uitvergroten en je kunt concentreren op wat wordt waargenomen.
Er wordt gezegd dat een mens een breed spectrum van de werkelijkheid ziet, terwijl een kaarsvlam een heel klein spectrum van licht ziet.
Wat de vlam omringt is gewoon meer geconcentreerd licht, minder verstrooid en minder gevuld met lucht.
Binnen de vlam geldt: hoe kleiner de deeltjes, hoe zuiverder het waarnemingsgebied, terwijl hoe groter de deeltjes, hoe minder de kwaliteit en helderheid.
U zou de waarneming van een vlam kunnen vergelijken met een scherm waarop de film van de film, net een beetje meer dan een reepje in de film, een kromme verdraaiing heeft gehad. Dit kleine beetje vreemde materie verklaart de perceptie van onnauwkeurigheden in verschillende aspecten van de menselijke conditie.
Bijgevolg kan dit de reden zijn waarom men zo’n behoefte heeft om een vlam in zijn hart te voelen om te weten dat hij een:-] boodschap ontvangt van zijn hoger zelf.
Aan de ene kant is deze ervaring in meditatie of gebed een intens persoonlijke ervaring. Men heeft de vermetelheid van de individualiteit om de wensen van anderen achter zich te laten, zodat hij zich alleen op zichzelf kan richten.
Aan de andere kant, als je gewend bent om in een groep te mediteren, zul je automatisch de diepte van het gevoel dat nodig is voor meditatie assimileren door de gemeenschap van het samen mediteren.
Dit zal u de perceptie van ordening, harmonie en vrede geven, op de diepste niveaus, omdat uw denken beperkt zal zijn tot de grenzen van uw groep en de openheid van uw hart zal beperken tot de uitgestrekte uitgestrektheid van bewustzijn die u alleen toebehoort.
Omdat groepsmeditatie een hypnagogische toestand teweeg kan brengen die veel mensen extatisch vinden, is het gebruikelijker om in kleine groepen te mediteren, waar er ondersteuning en begeleiding is van de instructeur, en waar de leden voor de duur van de retraite blijven.
Dit kan de illusie wekken dat de deelnemers aan de retraite de leiding hebben over hun eigen leven, en daardoor verandert de retraite in een zeer persoonlijke ervaring waarbij de deelnemers leraren en gidsen voor elkaar worden.
Dit aspect is misschien wat de Emersonisten het “Zelf-eiland” noemen waar de individuele ziel in vaart, zodra de behoeften van de buitenwereld bevredigd zijn.
Op dit punt in de retraite staat de student, zoals hij zelf toegeeft, open voor alle informatie die tot hem kan komen tijdens de duur van de retraite, zelfs als hij die misschien niet leuk vindt of denkt dat die hem zal helpen in het nagenieten.
Zeker, de student kan het gevoel hebben dat hij niet veel van deze dingen weet, maar aan de andere kant kan hij heel open staan voor informatie die hem zal helpen op zijn reis naar binnen.
Dit proces is het tegenovergestelde van wat de leraar probeert te bereiken. De leraar probeert alleen maar een bepaald gedragspatroon aan te leren en gewoonten te overwinnen om de leerling betrouwbaar en minder gelabeld te maken.
De “leraar met betrekking tot het Zelf” is een onbewust proces dat het ego gebruikt om de spirituele idealen die worden onderwezen los te koppelen van iemands persoonlijke ervaring.
Het ego wil niet dat de training de angst aanwakkert die inherent is aan het geloof van het ego dat een afgescheiden lichaam een illusie is, dus dwingt het de student IMAGINATIEF om deze angst onder ogen te zien.
Theolini mum onderwees dat dit proces vergeleken kan worden met het snijden van een hoofdstuk uit een boek, de manier waarop een boek in stukken wordt gescheurd om verbrand te worden.
De student beseft maar al te goed dat het er niet toe doet hoeveel het ego begrijpt, maar alleen hoe goed het ego in staat is te controleren. Dit is de reden waarom de meeste van zijn “verwaarloosde lessen” eindigen als zelfvervullende profetieën van gesymboliseerde Macht. Dit is waarom de meeste sleutelpunten van het verplichte discours binnen de retraite niet zo subliem waren als de instructeur en de persoonlijke levenslessen die ze bedoeld zijn te zijn.